Het verdriet van Brabant

Een gedenkboek in Corona-tijden

Een uitvaart onder de treurwilg van oma. Het rouwcentrum in het tuinhuisje van je zus. Vieringen van een kwartier op het kerkhof. Met vier mensen de laatste woorden uitspreken in de doopkapel. Soms vier uitvaarten op één dag. Geen afscheid kunnen nemen van moeder in het verpleeghuis. Zelfs vitale en nog redelijk jonge kosters lieten het leven. Tien zusters van liefde in Schijndel stierven binnen anderhalve maand. Van de drie klokkenluiders in Aarle-Rixtel bleef er maar eentje over. In Tilburg sloeg het virus hard toe: dertien doden. Toch blijven geloven dat het leven verder gaat. Diep van binnen weten dat God je niet laat vallen en juist nu solidair is. Het goede willen doen en zo levenden en doden met elkaar verbinden.

Het verdriet van Brabant legt vast waar geen woorden voor zijn. Daarom zijn er foto’s, columns, persoonlijke getuigenissen. En daarom zijn er twaalf bemoedigingen door de bisschop zelf. Zo vinden kerken en kloosters hun weg door de dood heen naar nieuw leven.

Lees de verhalen, kijk naar de foto’s, verlies de hoop niet.