Dit boek is geschreven door mij met een reden. Ondanks dat er heel veel over Nederlands Indië en de soldaten die daar waren, is geschreven, mijn reden lag anders. In mijn opvoeding waar ik over geschreven hebt in “Vader of Tiran”, was mijn jeugd niet geheel fijn te noemen, ik wilde daarom de reden weten waarom mijn vader zo was, de uitbarstingen, het kwade in hem en dan weer vrolijk, antipathie tegen politie en dergelijke. Door middel van een gedeelte uit zijn dagboek heb ik een hele andere kijk gekregen op zijn houding. Zoals de regering toen vertelde, “u wordt geroepen”. Nou nee ze waren gestuurd en gevoelig onderwerp waar mijn vader niet mee uit de voeten kon en dat dit hem heeft gevormd. Hij heeft nooit kunnen verwerken dat ze moordenaars werden genoemd bij terugkomst. Hij werd met ruim tweehonderd man
(peloton), gestuurd en kwam met tweeëntwintig terug. Moet ik dan nu nog boos zijn, denk het niet. Het geeft inzicht van zijn bezig zijn in het eerste jaar, en plots houd het dagboek op. Dit was bij nader inzien uiteindelijk de periode dat de eerste politionele acties begonnen, toen was de ellende geboren.