Doodgaan kan altijd nog

‘Het leven stelt niets voor. Ik voel een constante druk

op mij: het werk, de nieuwe opleiding,

waar ik - min of meer noodgedwongen - mee ben

begonnen, de kids, het huishouden en een relatie die

op springen staat. En ik kan en wil die druk niet meer.

Ik wil rust. Ik wil nu eens aan mezelf denken, voor één

keer. En …, ik wil naar Jordi.’

Oktober 2004

Jaren geleden ben ik begonnen te schrijven. Dat was

naar aanleiding van het verongelukken van mijn zoon

en mijn opname op de PAAZ daarna.

Soms dacht ik, Hebels, je redt het! En soms dacht ik,

hou d’r maar mee op. Dit wordt toch nooit een mooi

verhaal. Maar ja, ik had me voorgenomen om alles op

alles te zetten en te proberen of ik van al de schrijfsels

wat kon maken. En dat moest wel een eind hebben.

Welk eind dan ook ...

Aangezien het overlijden van Jordi, de opname die

6 maanden duurde en de therapie die volgde, nogal wat

teweeg brachten voor mij en in mijn gezin, is het een

heel boekwerk geworden.

Fragmenten uit 6 maanden RIAGG

Gezien Hebels, 2023