Denkend aan Hollands

Als er iets is wat de Nederlandse identiteit bepaalt, is het onze taal. Maar wat betekent het

voor het Nederlands als steeds meer jongeren straattaal gebruiken, als we steeds meer

Engels gebruiken en als Nederlands steeds meertaliger wordt?

Om dat te onderzoeken gaat antropoloog en taalwetenschapper Khalid Mourigh het

veld in, of liever: de straat op en de scholen langs. Hij beschrijft de omkeertaal die in de

Surinaams-Nederlandse gemeenschap is ontstaan, hij bestudeert het accent van Goudse

jongeren met een Marokkaanse achtergrond die ‘zzzeg mar zzzo praten’. Mourigh associ

eert vrijuit, hij gaat van jeugdherinneringen aan Arabische les van een boze imam naar de

opkomst van de studentikoze afko’s en verbaast zich als hij de Gooise r van een vroeger

vriendinnetje ineens terug hoort bij een Marokkaans-Nederlandse jongen in een taekwan

doschool.

Onze taal laat zien wie we zijn, we gebruiken die om ons van anderen te onderschei

den. En juist het Nederlands wordt al eeuwenlang gekenmerkt door vele buitenlandse

invloeden; niets nieuws. Koningin Máxima stelde jaren geleden al dat ‘de Nederlander niet

bestaat’, en daar voegt Mourigh vrolijk aan toe: ‘en het Nederlands ook niet!’