Er zijn nog weinig levensverhalen geschreven door oudere vrouwen met (hoogfunctionerend) autisme. Marjolijn Schreiver (1953) heeft een ogenschijnlijk normaal leven geleid, met opmerkelijke missers en situaties waar ze niet goed uitkwam. Totdat ze op haar 65ste de diagnose autisme krijgt. Dit verwerkt ze op een heel persoonlijke manier in deze niets verhullende autobiografie, met begrip en een scherp oog voor waarin zij anders is dan haar medemensen. Andere autisten zullen herkenning en steun vinden in haar ervaringen. Marjolijn Schreiver koppelt haar innerlijke beleving aan feiten en inzichten over autisme en de bijzondere situatie van ouderen. “Ze verwoordt wat anderen alleen denken; authentiek en verfrissend.” “Dit boek laat zien, dat je ook met autisme een sociaal mens kunt zijn.”