Zo feestend leef ik naar het einde toe is een spiegel waarin een man zijn 3 b’s (buik, baard en borderline) bewondert, in jambische pentameter. Tweehonderdenelf in elkaar hakende gedichten vertellen over wat een optimist zijn verbeterpunten zou noemen. Zelfdiagnose, -haat en -spot wisselen elkaar af, of lopen onherkenbaar door elkaar. De lezer van deze bundel staan bekoorlijke woorden als "oudenofiel", "litanie" en "kwispelturig" te wachten, want Olax is, naar verwachting, weer kankereloquent.