Openhartige en kritische column over Molukse Nederlanders

Beschouwingen van de onafhankelijke columnist Jan Tomasowa.

Dit boek kan men beschouwen als een voortzetting van het essay “Molukse overpeinzingen.” Jan Tomasowa schrijft als columnist over een breed scala van onderwerpen, o.a. over politiek, religie, cultuur en sociaal economische ontwikkelingen. Populariteit is voor hem geen criterium voor het schrijven van goede beschouwingen. Als columnist prikkelt Jan zijn lezers. Hij schroomt daarbij niet om heilige huisjes omver te werpen. De columnist stelt de discriminatie van homofielen en lesbiennes door de Molukse kerk aan de kaak. Jan schrijft over de Nederlandse getraumatiseerde slachtoffers van gijzelingen en roept Molukse RMS-leiders op om publiekelijk excuses aan te bieden aan deze slachtoffers. Hij daagt zijn lezers uit om op kritische wijze het debat te voeren over de 70 jaar durende slechte sociaal economische positie van Molukse Nederlanders. De columnist plaatst vraagtekens bij de rol van Molukse leiders inzake het vertrek van de Molukse KNIL-militairen naar Nederland. Hij is ervan overtuigd dat een belangrijk deel van de Molukse Nederlanders niet in staat is om op eigen kracht een zelfstandig inkomen op de Molukken te verwerven. Zij kunnen wel in Nederland maar niet op de Molukken overleven.

Jan stelt de retorische vraag: “Als je als columnist niet over deze voor Molukse Nederlanders belangrijke onderwerpen schrijft, waarom schrijf je dan een column?” Als columnist onderschrijft Jan de ware woorden van de Franse verlichtingsfilosoof Voltaire: “Qui plume a, querre a. Ofwel: “Een pen vast houden is ten strijde trekken!”