De Coronaplandemie

In zesmaanden tijd zijn België enNederland onherkenbaar veranderd. Politici, bestuurders

en deskundigen hebben het bijna enkel nog over het virus en dicteren ons hoe we daarmee

moeten omgaan. De media spelen daarbij een bepalende rol. Voor nieuwe inzichten is

nagenoeg geen plaats. De kloof tussen de aanhoudende draconische maatregelen en de

feitelijke situatie wordt met de dag groter. Hoe heeft het zover kunnen komen?

Erwin Pasmans enmedeburgeronderzoekers vonden elkaar in een sterk gevoelde noodzaak

omhierovermeer helderheid te krijgen. Dit spontane burgerinitiatief bleek één van de vele

wereldwijd. Het rijkemateriaal toont een ontnuchterend beeld dat geheel anders is dan ons

in de media en de politiek wordt voorgeschoteld.

In de publieke nieuwsvoorziening was vrijwelmeteen zichtbaar hoezeer vele waardevolle

wetenschappelijke informatie systematisch buiten beeld bleef of slechts gefragmenteerd

aan bod kwam. Onvolledig getoonde cijfers en ontoereikende interpretaties werden voor

waar aangenomen. Het smoren en framen van andere geluiden over de lockdown hielden

aan en effectieve behandelmethoden werden zelfs verboden. Een dodelijk gemiste kans,

immersmet álle beschikbare kennis had een tunnelvisie voorkomen kunnen worden. In dit

non-stop onderzoek werden steeds diepere lagen aangeboord en kwamen cruciale feiten

boven tafel. Duidelijk is dat achter de schermen van de uitvergrote virusdreiging uiterst

ingrijpende ontwikkelingen gaande zijn.

De auteur weet dit wereldomvattende krachtenveld in beeld te brengen. Indringend beschrijft

hij hoe dit ons leven diepgaand beïnvloedt en ons fundamentele recht op zelfbeschikking

vergaand aantast. Naarmate de grotere agenda verder wordt uitgerold, kijken

meermensen erdoorheen. Precies daaromklinkt uit diverse lagen van de samenleving een

steeds luidere roep om de regie over eigen welzijn en gezondheid - en eigenlijk over ons

gehele leven - per direct weer terug te nemen. Als krachtig en menswaardig antwoord op

de ontstane situatie.

Wij mensen staan voor een onherroepelijk kantelpunt in onze geschiedenis. Waarvoor

kiezen wij? Voor een voorgeschreven manier van leven in een technocratisch en totalitair

aangestuurde werkelijkheid? Of voor een betrokken levenswijze - in private en publieke

sfeer - met directe beslissingsbevoegdheid en echte samenwerking?