Niet alleen de aftocht van het christendom, maar ook de opkomst
van de publieke religie heeft het rouwen veranderd. Zo ontstonden
nieuwe mythes rondom het rouwen. Wat betekent dit voor
de psychiatrie die onderscheid maakt tussen rouw en depressie?
Naar die vraag gaat de auteur op zoek. Freud, Vestdijk en Camus
wijzen hem hierbij de weg met hun gedachten over het christendom,
rouw, depressie en opstandigheid. Maar ook de ervaringen
die hij zelf opdeed, onder meer in zijn psychose na zijn vroege
afscheid van het geloof en daarna in zijn eigen depressies. Maar
ook in de rouw na de dood van zijn geliefde die hem opnieuw
deed verlangen naar een vorm van transcendentie. Het corona-virus
bracht andermaal gevoelens van rouw teweeg, maar ook een
hernieuwde verbondenheid met alles. Zou het mogelijk zijn om
rouw en melancholie in een ander format te gaan zien? Meer ecologisch,
als deel van een golfslag in een veel groter geheel. Zo werd
het christendom als rouwproces de bottomline voor een essay over
somberheid in sombere tijden.