Vanaf mijn 8ste tot mijn 15de werd ik gepest en ondertussen ook seksueel misbruikt. Thuis durfde, wilde en kon ik er niet over praten. Ik begon mijzelf terug te trekken en het gevoel van eenzaamheid nam mijn leven over. Ik veranderde in een rups die niks meer durfde. Ik ontwikkelde gedachtepatronen die voor mij realiteit werden. Ik ontwikkelde een eetstoornis en blowverslaving. Ik ontwikkelde een depressie en was al lange tijd bezig met mijzelf te beschadigen. Toen ik op mijn 20ste en 22ste nog twee keer aangerand werd, verdronk ik mijzelf in een wereld van destructiviteit. Ik leefde in een wereld waarin ik dacht dat ik de enigste was en dat alles mijn eigen schuld was. Ik leefde in een wereld waarin alles wat ik mee gemaakt had al 15 jaar een geheim was. Ik leefde door totdat ik lotgenoten tegen kwam en stap voor stap begon ik te praten.
Inmiddels praat ik niet alleen mét lotgenoten, maar ook vóór lotgenoten. Inmiddels praat ik om met mijn ervaringen anderen het gevoel te geven dat zij niet alleen zijn. Ik praat om te laten zien dat herstel mogelijk is! Want inmiddels heb ik als vlinder mijn vleugels gespreid en vlieg ik de toekomst met positiviteit tegemoet.