Allemaal ego's

Aandacht is de brandstof van elk mens. Onze belangrijkste behoefte is aandacht, en die behoefte is onverzadigbaar. Aangezien we nooit voldoende aandacht krijgen, ontwikkelen we sluwe strategieën om bewondering en liefde af te dwingen. Kijk mama, zonder handen. Kijk papa, wat een goede punten ik heb behaald. Kijk baas, nu verdien ik toch een loonsverhoging. Luister schat, jij bent alles voor mij.

Iedereen is met zichzelf bezig. Dat kan ook niet anders. Wij zijn het naveltje van ons eigen wereldje. Onvermijdelijk, maar vaak erg vervelend voor anderen rondom ons.

Heeft dat met narcisme te maken? Ja. Heeft dat met egoïsme te maken? Vast en zeker. Ikke en de rest kan stikke. Eerst oompje en dan oompjes kinderen. Niettemin moeten we met al die andere ego’s, die minstens evenveel schouderklopjes willen, zien samen te leven. Al die ijdeltuiten, al die aandachtsjunkies die sociale media bevolken om likes te verzamelen. Allemaal driftig op zoek naar de echo van hun ego.

Het conflict tussen ik en de andere, tussen mezelf en de wereld is nooit zo groot geweest. Solidair of solitair? Aandacht is een schaars goed en er wordt bikkelhard om gevochten. Toch is het mogelijk om een goed mens te zijn en een valabel en altruïstisch bestaan te leiden. Al is het maar om de waardering die je ervoor krijgt.

Jan Flamend stapte na een academische carrière aan het Instituut voor Literatuurwetenschap aan de KU Leuven over naar het zakenleven en werkte voor tal van multinationals. Hij was daarnaast columnist voor dagen weekbladen en ook jarenlang recensent voor De Standaard der Letteren.