Who is afraid of reading drama?

Ooit was het schrijven van een tragedie de hoogste literaire prestatie. Nu lijkt het erop dat de theatertekst vaak zelfs niet meer tot de literatuur gerekend wordt en alleen nog maar brandstof is voor een voorstelling. Toneelauteurs worden niet eens vermeld in de literatuurgeschiedenissen, tenzij ze ook proza of poëzie schrijven. Wat is er aan de hand met het statuut van de theatertekst? En waarom moet hij toch gelezen worden?