De politionele aanpak van kunstcriminaliteit is in België en Nederland een onderbelicht thema. Nochtans genereert dit fenomeen criminele opbrengsten en is de culturele schade aanzienlijk. Kunstcriminaliteit – of criminaliteit tegen cultureel erfgoed – uit zich in verschillende transnationale vormen: diefstal, plundering en illegale handel in cultuurgoederen, vernieling van cultureel erfgoed tijdens militaire conflicten of maatschappelijke onrust, iconoclasme, vervalsing en fraude, en witwassen van crimineel geld. De kunstmarkt is per definitie geglobaliseerd en wordt gedragen door actoren die werken met internationale tussenpersonen. Ze is matig gereguleerd, moeilijk te controleren en discretie en geheimhouding heersen. De collusie tussen de criminele onder- en bovenwereld noodzaakt een internationale politionele en beleidsmatige visie.