Tango is verdriet om op te dansen

Op het moment dat ik de eerste bandoneon op mijn schoot plaatste, was het liefde op het eerste gezicht. Een en al vakwerk. Duitse gründlichkeit van vooroorlogse makelij. Maar het allerbelangrijkste element was natuurlijk de klank, want die is werkelijk fenomenaal. Een klank die rechtstreeks doordringt tot het hart.

Wil Boonstra beschrijft in dit boek zijn bijzondere avonturen als bespeler van dit exotische instrument. In een humoristische stijl met oog voor details vertelt hij over zijn waar gebeurde avonturen met diverse Zuid-Amerikaanse artiesten. Hij heeft zich hierbij beperkt tot de meest absurdistische taferelen, die hij terloops lardeert met historische feiten over de tango, de bandoneon, Argentinië en haar bewoners. Want het is de bandoneon die hem keer op keer in onmogelijke situaties doet belanden. Zoals bij de opening van zijn verhaal, waarbij hij ’s middags nietsvermoedend naar een relatief kleine opdracht gaat, om zichzelf vervolgens uren later terug te vinden in een ruimte vol Oranjes, die hem als het ware gijzelen voor een goed gesprek.

Een smakelijk geschreven, uitermate boeiend verhaal.