Scholen zoeken nog steeds naar de ideale positie van
de intern begeleider. Al 10 jaar lang en dat is een goede
gewoonte. Dat denken over de beste plek voor de IB’er
moet namelijk samen op gaan met het denken over de
ontwikkeling van de school. Doordat het onderwijs zich
blijft ontwikkelen, zal ook de intern begeleider blijven
meebewegen. Het is een mooi fenomeen: zonder dat er wet
of regelgeving aan te pas komt. Geen reuzenstappen, geen
kanteling, maar geleidelijk en aanhoudend.
Het zijn vaak aantrekkelijke ontwikkelingen, die mogelijk
zijn geworden door een aantal condities:
- de intern begeleider staat als zodanig op de scholen
niet meer ter discussie
- de afstemming tussen IB’er en schoolleider is verbeterd,
de strijd geluwd over wie wat te doen staat: ze zijn meer
een tandem geworden
- het algemeen kwaliteitsbesef in de scholen is gegroeid
alsook de notie dat daar een permanente opgave aan
verbonden is, want de school is nooit af.
Volop redenen om De toekomst van de intern begeleider
uit 2017 te herpakken. Niet door het louter redactioneel
te herzien, al komt wel een aantal bekende thema’s weer
aan de orde, maar er wordt vooral voortgebouwd op de
ontwikkeling van de intern begeleider in de afgelopen 5 jaar
en vandaaruit verder gekeken.
Centraal staat een tiental principes die het
handelen van de IB’er kunnen schragen en sturen.