Godinnen van de art nouveau

De vrouwen van de art nouveau zijn geen echte vrouwen.

Het zijn verleidelijke halfnaakte nimfen, of juist boze en in

zichzelf gekeerde heksen. Pin-upgirls of schikgodinnen.

Voor vrouwen bestonden er kunstmatige tweedelingen:

heilige of heks, maagd of verleidster. Dit was typerend

voor het eerste decennium van de 20ste eeuw, waarin massaconsumptie,

reclame, visuele uitingen en psychologische

onzekerheid hoogtij vierden. En het lijkt verdacht veel op de

tijd waarin wij nu leven.

Hoe werd de vrouw in de veranderende visuele cultuur rond

1900 ingezet? De positie van de vrouw was weliswaar in

beweging, maar de emancipatiebewegingen waren eigenlijk

pas net op gang gekomen. In de art nouveau (ook wel

jugendstil genoemd) kregen vrouwen als makers nog maar

weinig kansen. In dit boek zijn vrouwen te zien in werk van

Alphonse Mucha, Gustav Klimt, Aubrey Beardsley en René

Lalique. Daarnaast is er aandacht voor vrouwelijke

kunstenaars als Loïe Fuller, Sarah Bernhardt, Wilhelmina

Drupsteen, Käthe Buchler en Sylvia Pankhurst. Behalve de

strijd om vrouwenrechten komen ook de ontwikkelingen op

het gebied van toegepaste kunst aan bod.

Godinnen van de art nouveau werpt nieuw licht op een tijdperk

zonder weerga en kijkt naar de rol van de vrouw in de kunst

die toen de dienst uitmaakte. Geïdealiseerd in de beeldende

kunst, verleidelijk in tijdschriften en op reclameposters.