Uit de beschouwing: ‘In het verhaal ‘Het stof van de Farsistaanse aarde’ van Konstantin Paustovski trof mij dit afscheid van de reiziger door de waard van zijn theehuis: “Maar wat je op het hart had, hebben wij nooit geweten. Je zat altijd veel te denken en luisterde niet zo naar ons gekeuvel. Wat was is geweest, wat geweest is, keert nooit meer weer. Zoals de dorpsoudsten zeggen, schuilt er in iedere slok water zoetheid en bitterheid en gaan de mensen voorbij als een karavaan.” Daar moest ik aan denken toen ik van Karel in mijn mail het kleine apocrief vond bij het verhaal van een vechtscheiding tussen een persoon met Asperger en een persoon met een borderline stoornis. De conclusie van Karel was: “Dus het blijft een vorm van oefenen, al of niet gestut en gesteund door de omgeving, de coach, de vrienden en familieleden. Maar altijd blijft de zorg van belang. Want onoverwinnelijkheid is alleen voer voor dromers en supermensen, die geen bestaansreden heeft”. Kleine gewaarwordingen als deze tekenen voor mij het belang van de niet aflatende stroom van de ‘Snippers’ die Karel Oei ons voert.