Regeldruk in het onderwijs

Regeldruk is al decennialang een probleem waarmee zowel de overheid als schoolbestuurders, schoolleiders en leraren worstelen. Het abstracte begrip regeldruk verwijst in het dagelijks spraakgebruik globaal naar de omvangrijke regelgeving en het grote aantal administratieve verplichtingen die daaruit volgen.

Er zijn talloze pogingen gedaan om regeldruk in het onderwijs te verminderen. In deze programma’s wordt regeldruk telkens weergegeven als de kosten van het naleven van regels. Als naar die kosten wordt gekeken, lijkt het alsof regeldruk afneemt. Helaas ervaren schoolbestuurders, schoolleiders en leraren in

de praktijk eerder een toename van regeldruk.

In deze studie onderzoekt Marlies Blesgraaf de aanpak van regeldruk, vooral van het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Ze bespreekt de verschillende instrumenten die daarbij zijn ingezet en andere combinaties die van waarde zouden kunnen zijn. Blesgraaf analyseert de literatuur en onderzoekt welke factoren bijdragen aan regeldruk. Naast factoren die te maken hebben met de wettekst zelf, gaat het ook om factoren die te maken hebben met de context waarin een regel moet worden nageleefd en uitgevoerd en factoren met betrekking tot de persoon die dat moet doen. Het onderzoek biedt zo inzichten in het concept regeldruk die nuttig kunnen zijn bij de aanpak ervan in het onderwijs.