Petra Noordkamp (1967) beweegt zich vloeiend tussen fotografie en film. In 'Better not move' verkent zij een terugkerend thema in haar werk - de invloed van ervaringen, herinneringen, films en dromen op de perceptie van architectuur en de stedelijke omgeving - op een zeer persoonlijk niveau. De foto's zijn gemaakt tijdens een verblijf in Japan, kort na de dood van haar geliefde. Beelden van stenen, muren, mos, boomwortels en architecturale ruimtes worden afgewisseld met herinneringen aan haar partner in de vorm van foto's van zijn bezittingen: zijn schoenen, een kam, een porseleinen schaal. Het werk raakt aan angst, verdriet, leegte en ruimtelijke ervaring, maar ook aan hoe objecten en gebouwen steun bieden tijdens een periode van rouw.