Sinds de dood van mijn vader in 1995 loopt hij kriskras door mijn leven. Niet al te vaak, hoopte ik, niet vaker dan noodzakelijk. Maar ik moet toegeven: het houdt me nog vaak bezig. Langzaam veranderde mijn schrijversbloed in een stroomversnelling. Beurtelings geestig en aangrijpend, lyrisch en beschouwelijk. En mijn beschermengelen zijn mijn ouders en mijn zus.