Duivelskunstenaar

Hij ging naar de andere kant van het gebouw en klopte op de deur. Binnen, klonk het bars. Rutger trad binnen. Ik heb gehoord dat je bezig bent met een monografie in plaats van een promotie, viel de professor met de deur in huis. Op een monografie kun je niet promoveren, weet je dat? Dat weet ik, antwoordde Rutger. Maar een monografie is voor vele mensen te lezen. Het heeft een grotere reikwijdte. Ik kan er meer van mezelf in kwijt. Wetenschap is niet zaligmakend. Er zijn andere dingen in het leven.

In volle glorie lag Aubel te pronken op een waterscheiding tussen het stroomgebied van de Bel en het stroomgebied van de Berwijn. Onlosmakelijk verbonden met een bocagelandschap of coulisselandschap, het ‘Land van Herve’, gekenmerkt door een in weiland gelegd glooiend landschap met als ingrediënten: kleine landschapselementen, boomgaarden en vele solitaire boerderijen, lijkend op zichzelf verdedigende forten. Met elkaar verbonden door weidepaden en tourniquets.

Aubel bevestigde zichzelf telkenmale opnieuw. Rondkijkend over de omliggende gehuchten. Zonder te beseffen dat hier eeuwen lagen voor het oprapen. Zoveel was er gebeurd.