Op Hoop van Zegen

Clémentine

(’n schetsboek op de knie). Nou dan! – Cobùs!

Cobus

(poseerend, schrikt wakker, glimlacht). Hè-hè-hè! Ikke heb niet geslapè … Nee, neè …

Clémentine.

Hoofd meer zoò – Nog meer – Wat zanik je nou! Strakjes zat je zoo leùk. En – je hand op je kniè …

Cobus.

Tja – as je zoo lang stil zit – krijg je ’t te pakkè …

Clémentine

(ongeduldig). Zou je nou asjeblief, às-je-blièf nièt willen pruimen?

Cobus.

Ik – Ikke pruim niet. Kijk maar.

Clémentine.

Hou dan je mond dicht.

Daantje

(binnentredend door kookhok). Dag saam.

Clémentine.

Dàg. Ga nog maar ’n hoekie om.

Daantje.

Nee, Juffrouw – ’t wordt tijd. Nou – ik zou ’m nog niet herkenne.

Clémentine

(glimlachend). O.

Daantje

(z’n bril verzettend). Ziet-u – as ’k zoo vrij mag zijn – z’n kin staat ànders – en – en z’n òòge bevalle me niet – maar z’n neus die is ’m – en – en – z’n dassie da’s màchtig – daar zou je op zwere.

Clémentine.

Zoo.

Daantje.

… En de bedstee met de gordijne … ’t Is me ’n bik. (neemt ’n pruim). Kan u mijn niet is gebruike?

Clémentine.

Misschien. Hand hooger! Je mònd stil!