Niemand is waterdicht

Niemand is waterdicht is de bewogen biografie van een verzetsman, een Vijftiger en een

levenslange reiziger. Net als voor zijn vrienden Remco Campert en Lucebert was de

Tweede Wereldoorlog beslissend in het schrijversbestaan van Bert Schierbeek, zoals

blijkt uit zijn openhartige oorlogsdagboeken. Na de bevrijding tekende hij met het genredoorbrekende

Het boek Ik protest aan tegen de naoorlogse artistieke behoudzucht en

het politiek conservatisme.

Schierbeek werd niet alleen woordvoeder van de Vijftigers maar bezorgde zijn literaire

vrienden ook een platform: De Bezige Bij. Voor die uitgeverij is Schierbeek gezichtsbepalend

geweest als adviseur en bestuurslid. Zijn veelzijdigheid als schrijver is legendarisch:

hij schreef traditioneel proza, essays, toneel, poëzie én veel vernieuwend proza.

Schierbeek groeide op bij zijn grootmoeder in het Groningse Beerta en bij zijn vader in

het Twentse Boekelo. Begin jaren vijftig ontwikkelde zich een moeizame ménage à trois

met zijn vrouw Frieda Koch en de inwonende Lucebert. Het jaar 1970 werd een rampjaar:

zijn tweede vrouw Margreetje kwam bij een auto-ongeluk om het leven.