Dagboek van een puber

Lief dagboek, de conclusie die ik na vandaag kan trekken: ik zit in

de klas met een stel massakonijnen die absoluut niet bij mij passen.

Ik voel me eenzaam, leeg en alleen. Zes hele lange jaren! Zes

jaar en dan is het voorbij. Leeg, helemaal leeg.

Wie is in staat om zonder gevoel van schaamte zijn puberdagboek

te herlezen? De meeste dagboeken belanden in een vergeten

doos, in de haard of in een papierversnipperaar. Raoul de

Jong beschouwt de auteur van zijn dagboeken daarom niet als

zijn jongere zelf maar als ‘een twaalfjarig monster dat met veel

gevoel voor drama schittert in zijn eigen op Beverly Hills 90210

geïnspireerde soapopera’. Op hilarische wijze analyseert De Jong

fragmenten uit zijn dagboek waarin opstandigheden, ontluikende

liefdes, gebroken harten en existentiële crises elkaar in

hoog tempo afwisselen. Maar De Jong geeft niet alleen een

inkijkje in de tere puberziel, zijn verwijzingen naar popmuziek,

tv-programma’s en nieuwsfeiten brengen je als lezer onmiddellijk

terug naar de jaren negentig van de vorige eeuw.