Ze heeft haar moeders lach

Charles Darwin speelde een cruciale rol in de wetenschap naar erfelijkheid, maar het lukte hem niet om wetenschappelijk bewijs voor erfelijkheid te formuleren. Dat lukte de genetica aan het begin van de twintigste eeuw wel.

Maar Carl Zimmer laat zien dat erfelijkheid niet alleen gaat over de genen die ouders aan hun kinderen doorgeven,

erfelijkheid gaat ook door in ons lichaam. Individuele cellen die erfelijk materiaal doorgeven aan andere cellen. Daarnaast erven we ook andere dingen die misschien wel van grotere invloed zijn, van microbes tot technische uitvindingen die ons leven vergemakkelijken. Daarom hebben we nieuwe definities en esthetische regels nodig als we het over erfelijkheid hebben.

In Ze heeft haar moeders lach brengt Zimmer de hedendaagse wetenschap, zijn eigen ervaring als vader van twee

dochters en zijn journalistieke reportages samen in een boek waarin het gaat van bio-ethische vraagstukken tot

weerbarstige erfelijkheidsideeën en alles wat we doorgeven aan nieuwe generaties.