Ik rijd en zij peuzelt

Op 1 mei 2018 overlijdt Gerda plotseling aan de gevolgen van kanker. Zij is dan 61 jaar. Haar maatje Niek vertelt in 101 korte verhalen en beschouwingen over zijn ervaringen en emoties na haar dood. Lotgenoten zullen zich in de verhalen herkennen en er wellicht troost in vinden.

Gerda is stil over wat ze in haar lijf voelt, die laatste weken en maanden. Misschien is zwijgen minder pijnlijk dan het uitspreken van wat ze vreest. Op mijn vragen geeft ze geen antwoord. Wat overblijft is stilte. De ongeschreven woorden zijn de stiltes in dit verhaal; het missen van Gerda is de stilte in mijn leven. Die stilte doet pijn, maar stimuleert me ook om mijn nieuwe bestaan op te bouwen.

Buiten groeien planten met rood-paarse bloemen uit enkele voegen van de massieve, grijze kerkmuur. Het fascineert me om te zien hoe weinig nodig is om leven tot bloei te laten komen. De brandende kaars binnen herinnert me eraan hoe kwetsbaar het bestaan tegelijkertijd ook is. Groei lijkt onstuitbaar, maar de dood is dat eveneens. Ik besef eens te meer mijn eigen machteloze nietigheid als onderdeeltje van een oneindig veel groter geheel waar ik eigenlijk helemaal niets van begrijp.