Dat het lot onvoorspelbaar is, is een vaststaand feit, maar soms heeft het lot een duwtje nodig, zoals blijkt in 'De onbestendige loop der dingen'. In 'Huwelijken worden in de hemel gesloten' laat Rolien alles gelaten aan het lot over. De hoofdpersoon in 'Schoon schip' lapt het lot radicaal aan haar laars, en in 'Valse hoop' neemt Tamar het lot in eigen hand. Het lot is een ontastbaar begrip, dat slechts in woorden te vangen is.