Marie Heerema

Marie Heerema, Herinneringen aan een Amsterdams leven, is het verhaal van een gewone Amsterdamse jonge vrouw uit Amsterdam-Oost.

Twee van de grootste rampen die Amsterdam tijdens de Tweede Wereldoorlog treffen zijn de deportatie van de Joodse Amsterdammers en de hongerwinter van 1944-1945. Het leven van Marie, die 17 jaar is als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt is vervlochten met deze twee gebeurtenissen. Marie is niet alleen getuige van deze twee rampen, de rest van haar leven is hierdoor bepaald. Op haar zevenenzestigste begint ze te vertellen. Het zijn verhalen over haar Joodse kennissen, hulp aan onderduikers, koerierswerk, hongertochten en geweld.

Marie heeft voor en tijdens de oorlog bij diverse Joodse families gewerkt als dienstmeisje. Via een van deze families komt ze in augustus 1941 in aanraking met een verzetsgroepje in de Vrolikstraat. Vanaf dan gaat ze koerierswerk doen en verzorgt ze adressen. Zolang ze kan, blijft ze in de oorlog zorgen voor ‘haar’ Joodse families. Uiteindelijk zal er van haar 42 vrienden en kennissen maar een de oorlog overleven. Tot in april 1945 blijft ze erop uittrekken. Haar laatste tocht verloopt desastreus.