In hoeverre is het electorale falen van centrumlinkse partijen in het Westen te wijten aan de ideologische ommekeer die zich sinds 1968 binnen die partijen heeft voltrokken? Naast de erfenis van de libertaire revolutie van de jaren zestig is er het doorsijpelen van steeds meer elementen van het neoliberalisme in de programma’s en vooral politiek van centrumlinkse partijen. Er is ook de funeste invloed van de postmoderne filosofie, tot uitdrukking komend in identiteitspolitiek en cultuurrelativisme, en het liberaal kosmopolitisme, dat de utopie van een grenzeloze wereld nastreeft waarin gemeenschappen bij elkaar gebracht worden door vrij verkeer van personen en kapitaal. Bovendien zijn er zwakke punten in het ideologisch gedachtegoed van oud links waar geen afstand van is genomen