Een vrije wil... of niet soms?

De vrije wil lijkt zo evident dat de bewering van het tegendeel zelfs geen essay waard kan zijn. Want al onze morele wetten en intuïties zijn gebaseerd op een vrije wil. De gedachte aan een onvrije wil is zelfs onverdraaglijk. Een gedachte waarmee een mens zou verworden tot een geprogrammeerde robot. Toch zijn er wetenschappers vanuit diverse disciplines en filosofen, die vanuit onderzoeken aantonen dat er biologisch, psychologisch, sociologisch en neurologisch aanleiding is tot twijfel. De wetenschap ziet namelijk steeds duidelijker dat er lichamelijke processen ten grondslag liggen aan onze emoties en gedachten. Processen die niet door de wil worden gestuurd, maar andersom, die de wil sturen. De wetenschap ziet ook duidelijker hoe omgevingsfactoren de wil beïnvloeden. Hoe kwam die wil ooit tot leven? Door de evolutie van de wil te onderzoeken ontstaat er een dieper en vollediger begrip van onze ethiek, van onze normen en waarden. Door te weten hoe we betekenissen en waarden verkrijgen, waarbij we de dominantie van het brein en onze omgeving onderzoeken, zien we ook hoe we keuzes maken en hoe besluiten tot stand komen. Dan kunnen we concluderen hoe vrij de wil is… of niet soms?