Gedachtekronkels en blijmoedig spelen met taal. Er is geen dwingend begin of einde aan. In het boek zijn inzendingen van de schrijfster voor Humo Uitlaat verweven. Elke alinea kan ook apart gelezen worden. De schrijfster observeert onder meer de schier eindeloze eetlust van haar katten en probeert haar slapeloosheid taalkundig zo wakker mogelijk te beschrijven. Misschien werden schaapjes nog nooit zo mooi geteld.