Het is december 2018 als ik naar de kapper ga. Daar wordt op de kappersstoel ontdekt dat ik een aantal kale plekken heb op mijn kruin. Ik blijk de auto-immuunziekte Alopecia Areata te hebben, een aandoening waar ik nog nooit eerder van gehoord heb. Mijn haar valt uit op diverse plekken op mijn hoofd en mijn lichaam. Nooit eerder was ik onzeker over hoe ik eruitzag. Dit is het begin van een periode die bij mij en mijn omgeving veel teweeg heeft gebracht. En een zoektocht naar mijn nieuwe identiteit.
Ons haar en alles wat daarmee te maken heeft, vormt een groot deel van onze identiteit. Het haar is een omlijsting van het gezicht en een van de belangrijkste kenmerken van een persoon. Daarom heeft haarverlies veel impact op jou en je omgeving. Je gaat door een proces van confrontatie, onzekerheid en rouw. Hoe ga je ermee om en wat kan je eraan doen? Mijn kennis en ervaring wil ik graag delen. Ik hoop jou of de omgeving handvaten te geven om je verder te helpen in het proces naar acceptatie. Hoe fijn is het als je vrij kunt zijn in je leven en niet bezig bent met hoe je overkomt op anderen.