Directe posteriore composietrestauraties

Voor de tandarts behoort het vervaardigen van directe composietrestauraties tot het werk van alledag. Deze nascholing schetst een beeld van de huidige stand van de wetenschap omtrent het

gebruik van composiet als restauratiemateriaal. Daarnaast worden de factoren besproken die van

invloed zijn op de levensduur van restauraties. Deze zijn gerelateerd aan de materialen waarvan en

waarmee de restauratie wordt vervaardigd, de tandarts en, last but not least, de patiënt. Vervolgens passeren de verschillende adhesiefsystemen en composietsoorten de revue en wordt duidelijk gemaakt wanneer en hoe bestaande directe en indirecte restauraties met composiet kunnen

worden gerepareerd.

Voor een goed eindresultaat moet de tandarts over de nodige praktische vaardigheden beschikken

en voldoende kennis hebben van complexe opbouwtechnieken. Daartoe is een hoofdstuk Casuïstiek

aan de nascholing toegevoegd, waarin verschillende klinische vervaardigingsprocedures worden getoond: van een eenvoudige standaardklasse II-composietrestauratie en een wat ‘moeilijkere’

restauratie met een cervicale rand die diep onder het tandvlees eindigt, tot het vervaardigen

van een grote, knobbelvervangende composietrestauratie of een levensduurverlengende restauratie

waarmee behoud van de mondfunctie bewerkstelligd kan worden. Tips en trucs worden

aangereikt om creatiever met composiet te kunnen omgaan. Uit onderzoek blijkt dat posteriore

composietrestauraties gemiddeld een lange levensduur hebben en in dit opzicht niet onderdoen

voor restauraties die met de indirecte techniek zijn vervaardigd.