Het levenseinde in eigen regie

Wim Distelmans over 20 jaar euthanasiewet, een mijlpaal in de geschiedenis van onze gezondheidszorg

2002 was een belangrijk jaar op ethisch vlak. In mei werd de euthanasiewet goedgekeurd door de Kamer van Volksvertegenwoordigers, een maand later volgde de wet op de palliatieve zorg, in augustus werd de wet betreffende de patiëntenrechten gestemd. Drie wetten die de regie ondubbelzinnig bij de patiënt leggen. Mijlpalen in de geschiedenis van onze gezondheidszorg.

Wim Distelmans was niet alleen een bevoorrechte getuige van de totstandkoming van deze wetten, hij gaf er ook mee de aanzet toe. Sinds 1993 staat hij op de eerste rij in deze emancipatiestrijd. Media wisten hem te vinden wanneer het over euthanasie en palliatieve zorg ging in dit land. Vandaag, twintig jaar later, maakt hij een balans op. Waar staan we? Wat hebben we bereikt? Waar moeten we naartoe? Voor het eerst licht hij zijn persoonlijke parcours toe voor het lezerspubliek.

Het levenseinde in eigen regie is tegelijk een stand van zaken, een kritische terug- en vooruitblik, én een pleidooi — vertrekkend vanuit blijvende verontwaardiging en een permanente strijd tegen onrecht — voor een gezondheidszorg op maat van de mens, waarbij de patiënt tot op het eind centraal moet staan.