Babysignalen / druk 1

Thomas, 4 maanden, geniet duidelijk wanneer er muziek gespeeld wordt of wanneer ik voor hem zing. Hij lacht, zwaait met zijn armen en maakt oogcontact. Als hij op de commode ligt om verschoond te worden, pak ik zijn handen en zing ik ‘Klap eens in je handen’ voor hem. Ik doe met zijn handen de bewegingen die erbij horen. Ik spreek de woorden duidelijk gearticuleerd uit en zing langzaam om Thomas de gelegenheid te geven alle prikkels die hij krijgt, te verwerken. Wanneer het liedje afgelopen is krijg ik een brede glimlach van Thomas en ik geef hem een knuffel.Karlijn, 3 maanden, heeft aan het eind van de dag meestal een huiluurtje. Voor haar is een dag waarschijnlijk net iets te lang. Ze krijgt veel indrukken tussen haar slaapjes en haar voedingen door en tegen een uur of vij f weet ze niet goed meer hoe ze zichzelf moet vermaken. Ze wil het liefst gedragen worden en ik wandel met haar op de arm door de ruimte. Ik zeg tegen haar dat ik aan haar zie dat ze moe is en niet zo goed meer weet hoe ze zichzelf moet bezighouden. Karlijn mekkert een beetje en legt haar hoofdje op mijn schouder. Ik ga door met de dingen doen die nodig zijn terwijl ik Karlijn op mijn arm houd. Als ik voel dat ze rustiger gaat ademen en wat zwaarder op mijn schouder leunt, leg ik haar voorzichtig in de hangmat. Ik spreek haar zachtjes toe en laat de hangmat wiegen. Karlijn valt in slaap.Aïsha, 10 maanden, kruipt een beetje heen en weer in de ruimte en ik ga op handen en knieën zitten. Ik laat mijn handen extra hard op de grond neer komen als ik naar haar toe kruip. ‘Ik ga je pakken!’ zeg ik en trommel een paar keer met mijn handen op de grond. Aïsha giechelt en draait zich van me af om weg te kruipen. Ik volg haar en als ik vlak achter haar ben sla ik snel en hard mijn handen een paar keer op de grond. Ik hoor haar gieren van het lachen en ze gaat zitten op haar billen. Ze draait zich om en ziet dat ik heel dichtbij ben. Dan draait ze snel weer weg en gaat er als een speer vandoor. Ze kruipt achter de bank en gaat onder de tafel zitten. Ik vraag hardop waar ze nu is gebleven en kruip een beetje heen en weer. Dan verraadt ze zich door te gaan giechelen en ik kruip snel naar de tafel. Als ik vlakbij haar ben tik ik haar voetje aan voordat ze er weer vandoor gaat.Zowel professionele verzorgers in de kinderopvang als ouders hebben wel eens hun twijfels en vragen bij de verzorging van baby's. In dit sprankelende boek doet Kjille Soeting, pedagogisch mederwerkster op een babygroep, verslag van haar eindeloze observaties van baby’s en de activiteiten die daaruit voortvloeien. Een bron van inspiratie voor leidsters en ouders!Het boek staat vol momentopnames van betrokken contact tussen leidster en baby die in korte situatieschetsen tot leven komen. Talloze spelletjes en activiteiten zijn aanstekelijk beschreven en moedigen aan om nog beter naar baby’s te kijken en zo eigen contact- en ontwikkelmomenten te herkennen en te benutten.De vele foto’s en illustraties vormen een rijk, beeldend document waaruit een grote liefde spreekt voor baby’s. Een inspirerend document voor docenten, studenten, pedagogisch medewerkers en ouders.