Wilgenparadijs

‘Het was buiten bijna donker. Allerlei geluiden die ze niet

konden thuisbrengen klonken op in de griend. Nu heb ik

een wilgenhut, dacht Waldo. Een lichte rilling doortrok

hem. Het werd langzaamaan koud. Even later was het

volkomen donker. Alleen de olielamp gaf haar kleine licht.

Een zoet-zware oliegeur vervulde de hut. Het was op een

zacht suizelen na volkomen stil.’

In deze autobiografi sche verhalenbundel verwoordt de

auteur herinneringen aan zijn vroege jaren in het dijkdorp

Sliedrecht. Dit dorp ligt ingeklemd tussen de Merwede en

het polderland van de Alblasserwaard. In deze oerwereld

werden zijn eerste onuitwisbare indrukken geboren. Hier

ging hij voor het eerst naar de kerk. Hier bouwde hij in het

geheim een hut. Hier vertelden de grootouders hun verhalen

over de oorlog. Bij monde van de hoofdpersoon Waldo

worden deze herinneringen verbeeld en verwoord als een

teloorgegane wereld: een wilgenparadijs.