Gebroken - niet gescheurd

Ik was niet sterk; ik ‘was’. Ik was stil, ik was in de war, ik was verdrietig, ik was mezelf kwijt, ik was mijn gevoel kwijt, ik was boos, ik was bang. Ik probeerde de herinnering van zoveel pijn te verbergen want ik wist dat als ik zou proberen om te uiten hoe intens de pijn was, dat ik daar dan niet de juiste woorden voor zou kunnen vinden en daardoor kapot zou gaan. Voor de buitenwereld hield ik me enigszins groot, maar diep vanbinnen begon een tornado te ontstaan. Hoe meer tijd er voorbijging, hoe harder het ging waaien.

In 2012 krijgt Kirsten TEN (Toxische Epidermale Necrolyse), een levensbedreigende allergische reactie op een medicijn. In een paar dagen tijd verliest ze 65% van haar huid. Er volgt een aaneenschakeling van medische en psychische trauma’s (een innerlijke tornado) die haar tien jaar lang enorme angst en verdriet bezorgen. Als ze na tien lange jaren tijdens een vakantie haar enkel breekt, blijkt dit een belangrijk moment waarin ze ontdekt dat ze weer ‘normaal mens’ is. Ze besluit een boek te schrijven over haar ervaringen.

Kirsten beschrijft hoe ze de confrontatie aangaat met de inhoud van haar mentale kluis, waarin ze alle fysieke en psychische trauma’s uit haar ziekteperiode heeft opgeslagen; de stukjes van haar ziel die zijn achtergebleven in de pijn en het verdriet. In dit boek beschrijft Kirsten haar ziekte, de gebeurtenissen en het verwerken van al deze trauma’s. Ze doet dit op een rauwe, ontroerende en vaak ook uiterst grappige manier.

Met haar boek wil Kirsten niet alleen haar ervaringen delen, ze wil ook (binnen de medische en psychiatrische zorg) meer bewustwording creëren voor de zeldzame aandoening TEN en de gevolgen ervan. Ook is het boek een steun in de rug voor mensen die door welke aandoening dan ook trauma’s hebben opgelopen en die willen verwerken. Daarmee is ‘Gebroken – niet gescheurd’ ook een hoopvol boek waarin duidelijk wordt dat medische en psychische trauma’s geheeld kunnen worden.

Kirsten Bronsveld-Rustenburg (1977) is getrouwd met Arjan. Samen hebben ze drie kinderen (David, Lars en Meike). Ze wonen in het prachtige Dalarna in Zweden.

Na de havo volgde Kirsten de lerarenopleiding Engels. Ze werkte met veel plezier in het speciaal onderwijs en rondde de opleiding Speciaal onderwijs met leerroute Auditief Gehandicapten af. In Zweden werkte Kirsten als docent Engels en later als coördinator passend onderwijs op een middelbare school. Daarnaast was ze actief als jongerenwerker en bestuurslid van hun kerkelijke gemeente.

In 2012 kreeg Kirsten TEN (Toxische Epidermale Necrolyse), een extreme, levensbedreigende allergische reactie op een medicijn. Over de traumatische tien jaar tussen haar ziekte en het verwerken van alle trauma’s die ze meemaakte, schreef ze het boek ‘Gebroken – niet gescheurd.’