Terug naar Bullenbaai

Bijna zestig jaar na haar vertrek van haar geboorte-eiland

Curaçao beschrijft Jeannette Turpijn- van Duinen haar

herinneringen aan haar jeugd op Curaçao (1946-1962).

Zij was een Isla kind. Haar vader werkte als uitgezonden

employé op de olieraffinaderij van de CPIM, de Curaçaosche

Petroleum Industrie Maatschappij, later Shell Curaçao. Het

is het verhaal van een beschermde en gelukkige jeugd die

zij als vanzelfsprekend ervaarde. Pas later beseft zij dat de

raffinaderij, die op Curaçao aangeduid wordt met de naam

Isla, naast welvaart ook gezondheid- en milieuschade

naar het eiland bracht en dat de uitgezonden employés

een bevoorrechte positie hadden, vergeleken met de lokale

employés.

Aan de hand van de verschillende huizen waar ze woonde

op het eiland beschrijft Jeannette het leven op Bullenbaai

en in het omheinde Julianadorp. De periodes op het eiland

worden afgewisseld met verlofperiodes in het koude en

onwennige Holland met de Hollandse familie die ze amper

kent. Wanneer De Isla begin jaren zestig gaat bezuinigen

en inkrimpen volgt het gedwongen vertrek van het eiland.

De meeste kinderen van toen zijn nu gesetteld in Nederland

of elders in de wereld. Ze zoeken elkaar vaak op, voelen zich

thuis bij elkaar en herkennen elkaars weemoed. Ze stellen

elkaar de vraag: Wat zeg jij als ze vragen waar je vandaan

komt? Dit boek is het antwoord van Jeannette op die vraag.