Een schitterende slangenkuil

Krant, radio, televisie, social media: ze opereren permanent in een slangenkuil van belangen. Ze onthullen, vertellen de verzwegen verhalen, beschrijven kongsi’s en zijn er zelf onderdeel van. Mediaorganisaties en hun journalisten kunnen door onderwerpen te agenderen wel of niet het verschil maken. Meestal doen ze goede dingen, soms berijden ze het verkeerde spoor maar uiteindelijk zijn ze – als alle andere veiligheidskleppen hebben gefaald – in de democratie de laatste verdedigingslinie van de burgerlijke vrijheid en daardoor onmisbaar.

Ik opereerde in die slangenkuil. Als journalist, maar ook als directeur van een omroep, en zo leerde ik de verschillende kanten kennen van dezelfde medaille. Soms hoorde ik bij de jagers, dan weer was ik zelf de prooi. Het brengt me tot deze conclusie: ‘Het is een fascinerende en daardoor schitterende slangenkuil’.

Dit boek beschrijft mijn herinneringen aan vijftig jaar journalistiek, vanaf de eerste dagdromen, daarna met de voeten in de klei tot in de top van de omroep. Dit verhaal beslaat de periode van 1965, toen ik begon als lokaal correspondent van Dagblad De Stem in Breda, tot en met 2007, toen ik stopte als mediadirecteur van de KRO. Na 2007 stelde ik als media-adviseur mijn kennis ten dienste van hen die vinden dat hun verhaal om wat voor reden dan ook niet voldoende wordt gehoord.