Over de pijngrens

Over de pijngrens gaat over een periode waarin ik mijn weg probeer te zoeken naar herstel, balancerend tussen hoop en werkelijkheid . Een periode van januari 2014 tot aan mijn volledige herstel in augustus 2016.Toen ik in januari 2014 tijdens een strandrace met mijn mountainbike onderuit ging had ik totaal geen idee van de consequenties die deze val met zich mee zouden brengen. Mijn leven bestond uit racefietsen, mountainbiken en grenzen verleggen. En ik was niet van plan om hier verandering in aan te brengen. De foto op de voorkant van dit boek is gemaakt op de dag dat het mis ging. Het is het moment vlak voor de finish op het strand van Egmond. Het licht van de zon staat in schril contrast met de duisternis op het strand waar ik op dat moment stond, met mijn mountainbike...en met pijn. Want vanaf het moment van de val had ik pijn. In eerste instantie incasseerde ik alle fysieke en mentale pijn. Later negeerde ik de pijn want ik wilde fietsen. Maar de pijn won terrein en dwong mij om mijn grenzen te verleggen en mijn doelen bij te stellen. Daar begon een proces van negeren naar confronteren en accepteren.Toen ik in 2015 alsnog een schouderoperatie onderging en ten gevolge van deze operatie een secundaire frozen shoulder kreeg brak een zeer moeilijke tijd aan. Afgezien van de aanhoudende, heftige pijn, de alledaagse dingen niet meer kunnen doen en het fietsen moeten opgeven waren er zoveel vragen en wist ik zoveel dingen niet. Want, wat is een frozen shoulder? Hoe bewaak je hierin je grenzen? Wat moet je wel doen en wat juist niet? En hoe ga je om met pijn in je leven? En niet alleen de fysieke pijn, maar ook de mentale pijn die daarbij een grote rol speelt. In dit boek beschrijf ik deze verschrikkelijke periode uit mijn leven. Een periode waarbij ik verander van actieve, sportieve vrouw naar een passieve vrouw die volledig uit balans raakt. Hoe ik uiteindelijk met hulp van de juiste, deskundige mensen om mij heen het gevecht aanga met pijn, teleurstelling, verdriet en wanhoop. Langzaam leer ik om na de val op te staan en verder te gaan met mijn grote passie wielrennen.