Onmetelijke eenzaamheid

Eenzaamheid is een onderwerp dat veel mensen raakt en het wordt daarom gezien als een maatschappelijk probleem: als een gemis aan relaties en aan kwaliteit in relaties. In het kader daarvan worden allerlei eenzaamheidsprogramma's uitgevoerd. Maar bieden deze wel soelaas? En zo ja, hoe lang duurt dat dan?

'Onmetelijke eenzaamheid' benadert eenzaamheid vanuit een ander oogpunt en beschouwt het meer als een existentiële realiteit. Wat doet het bestaan met mensen en wat is de betekenis van deze eenzaamheid in hun bestaan? Eenzaamheid is dan een innerlijke ervaring die, mits serieus genomen, een katalysator kan zijn van zelfwording en zinvinding. Het behoort tot de inhoud van en diepte in ieders bestaan en is daarmee 'onmetelijk': 'groots en niet meetbaar op een eenzaamheidsschaal'. De auteurs willen daarmee eenzaamheid in het hart verstaan.

Tal van biografische voorbeelden maken duidelijk hoe uniek de weg is die veel mensen vanuit die eenzaamheid zijn gegaan. Er is geen algemeen model of concept voor te maken, maar wel wordt duidelijk dat bij de ontsluiting van innerlijk leven geestelijke of existentiële begeleiding heel welkom of zelfs nodig is. Aan de hand van de praktijk als 'zorg voor de ziel' en verworven zelfkennis als 'wetenschap van de ziel' laten de auteurs zien hoe het betreden van eenzaamheid de mens door confrontaties heen tot leven brengt. Daarbij ontstaat ruimte voor de ander en het andere en kan wat in onmetelijke eenzaamheid is doorgemaakt, verrijkend zijn voor zowel het eigen leven als de gemeenschap.

Over de auteurs:

Ton Jorna (1949) was als universitair hoofddocent geestelijke of existentiële begeleiding verbonden aan de Universiteit voor Humanistiek. In zijn werk richt hij zich op de moeilijkheden die mensen ondervinden in hun bestaan en hoe daarmee kan worden omgegaan, waarbij het innerlijk leven en de potentie die daarin ligt opgesloten centraal staat.

Filosoof en geestelijk verzorger Willem Voois (1951) houdt zich bezig met westerse en niet-westerse filosofie, en wil als geestelijk verzorger vanuit een filosofische houding daadwerkelijk de ander kunnen ontmoeten in zijn of haar aanwezig zijn in het leven.