Keizer Julianus en Saloustios

In de korte periode dat Julianus keizer van het Romeinse rijk was (361-363), heeft hij een gedurfde poging gedaan om de opmars van het christendom tegen te gaan door er een eigen religie voor in de plaats te zetten. In deze religie, waarin de verering van de zonnegod de centrale plaats innam, zijn elementen van de oude Griekse en Romeinse godsdienst opgenomen, maar ook van de filosofie en van de toen zeer populaire mysteriën.

In twee korte traktaten, 'Hymne aan de Moeder der Goden' en 'Hymne aan Koning Helios', heeft hij zijn ideeën over de nieuwe religie uiteengezet.

Julianus' vriend Saloustios heeft de ideeën van de keizer in een soort catechismus samengevat waaraan de titel 'Over de goden en de kosmos' is gegeven. De poging van Julianus is op niets uitgelopen en lijkt ook in dat opzicht op het streven van de Egyptische koning Echnaton, zoveel eeuwen daarvoor, om de dienst aan de zonnegod Aton in Egypte in te voeren. Omdat Julianus door de christenen als een afvallige werd beschouwd, is hij in de geschiedenis bekend geworden als Julianus Apostata.

De drie geschriften zijn door Rein Ferwerda voor het eerst in het Nederlands vertaald en in dit boek samengebracht. In een uitvoerige inleiding schetst de auteur de historische achtergrond van de twee schrijvers en van hun werken. Het boek biedt een interessante inkijk in de strijd van die tijd tussen christenen en de aanhangers van de oude, pagane verworvenheden.