Geen land voor dromen

Dat er in Zuid-Afrika Afrikaans wordt gesproken en geschreven, is algemeen

bekend en dat er in de zeventiende- en achttiende eeuw, de tijd van de VOC,

door ambtenaren in de Kaapkolonie officiële journalen en rapporten in het

Nederlands werden geschreven, zal niemand verbazen. Er bestaat echter

ook een Zuid-Afrikaanse Nederlandse literatuur: poëzie, toneel en

verhalend proza geschreven in het Nederlands door inwoners van Zuid-

Afrika. Daar is in de geschiedschrijving van de Nederlandse literatuur totaal

geen aandacht aan besteed. Eep Francken en Olf Praamstra voeren ons

mee door deze boeiende letterkunde, vanaf het ontstaan ervan in 1652 tot

in de eenentwintigste eeuw.