Oudere mensen en fysiek geweld zijn een dagelijks probleem. Toch zijn de berichtgeving en de info hieromtrent eerder karig in vergelijking met die over jongeren. Ouderen zijn meestal het slachtoffer van geweld, maar steeds vaker zijn ze ook de dader. Ouderenmishandeling gebeurt veelal nog stiekem, zowel in de thuiszorg als in zorginstellingen. Maar wie is die ‘lastige’ oudere?
Ouderen zijn de dagelijkse slachtoffers van delicten. Hier komt het geweld duidelijker naar voor en belandt het in de gerechtelijke sfeer. Vermogensdelicten spannen de kroon. Het beheer van de eigen financiën wordt steeds moeilijker voor ouderen. Diefstal door vooral familieleden en hulpverleners zijn legio. Iedere bejaarde wordt bij opname in een ziekenhuis gewaarschuwd voor diefstal. Het rijtje van de vindingrijkheid om ouderen geld te ontfutselen, neemt gestadig toe: de neps, de babbeltrucs, de gauwdieven, de cybercriminaliteit. De gewelddadigere handtasdiefstallen houden de oudere vrouw van straat. Omtrent de geweldsdelicten wordt uitvoerig ingegaan op seksueel geweld tegen ouderen en op moord. Seksueel grensoverschrijdend gedrag ten opzichte van jonge vrouwen is dagelijks breed uitgesmeerd medianieuws; over seksueel geweld met onder andere verkrachting van de oudere mens wordt met geen woord gerept.
De laatste maanden schrokken sommige media wel over het frequente partnergeweld met moord en doodslag bij ouderen. Het weinig bekende “M-ZM”-fenomeen wordt zorgwekkender. De laatste drie decennia stonden seriemoordenaars van jonge vrouwen permanent in de kijker. Weinigen kennen het bestaan van de talrijkere seriemoordenaars van oudere mensen in de gezondheidszorg. Roofmoord bestaat al lang. De recente mondiale gebeurtenissen zullen wel duidelijk hebben gemaakt hoe verschrikkelijk psychopaten met hun slachtoffers meestal omgaan. Er deden zich recent ook enkele moorden voor in zorgcentra, beschouwd als de veilige havens bij uitstek. Er komt meer inzicht en kennis omtrent de psychotische dader. De euthanasie, in se een gesublimeerde moord, komt nu opnieuw in de actualiteit in verband met dementerenden. Dit boek begint met ‘de gesel dementie’, een dominerende constante in quasi de hele geweldsproblematiek bij ouderen. Er is de fascinerende geschiedenis van de gifmoorden. De middelen hiertoe heten niet meer arsenicum, cyanide of vingerhoedskruid, maar worden heimelijker dan ooit toegediend. Anderzijds zijn ouderen zelf geen doetjes meer, maar de roep om specifieke geriatrische gevangenissen vereist inzicht en overleg.
Dr. Lucien De Cock was de eerste erkende geriater in België. Deze bekendste Vlaamse geriater schreef in het verleden reeds talrijke bestsellers. Voor alles staat hij bekend niet terug te schrikken om taboes te doorbreken zoals dat het geval was met dementie, depressie, de dood, seksualiteit bij ouderen, Jeanne Calment. Ook in ‘Blijf van mijn lijf’ staat een weinig bekende, helaas harde realiteit pal boven water.