In 2003 kreeg de Amsterdamse Irene van der Aart verkering met een boer met koeien en ging ze met hem samenwonen op zijn boerderij in de Achterhoek. In het eerder verschenen De Boer op schreef ze al aanstekelijk én met humor over de verschillen tussen het leven in de stad en op het platteland. Inmiddels is ze zeventien jaar verloofd met Boer en hoewel Irene ‘import’ blijft, is ze een heuse Achterhoekse geworden. Maar onlangs veranderde er iets ingrijpends: Boer boert niet meer. De toenomen regelgeving, ‘planetproof melken’ en de niet altijd even eerlijke kritiek op de boeren maakten het werk er al niet leuker op, maar een hardnekkig terugkerende hernia blijkt pas echt funest voor de motivatie van Boer.
Invoelend en met veel humor laat Irene van der Aart in Uitgemolken zien wat het betekent om te stoppen met boer zijn en met het boerenbedrijf dat al generaties in de familie van Boer zit. Ook werpt ze een aantal belangrijke vragen op: is ons voedsel eigenlijk niet veel te goedkoop? En is de reden waarom de kleinere boeren een voor een afhaken niet dat ze eigenlijk te lang zijn uitgemolken?