Dylan en wij zonder Amerika

Wie over Bob Dylan publiceert, begeeft zich in een web van kenners die allemaal denken dat zij de wereldberoemde liedjeszanger beter begrijpen dan wie dan ook. Daar lag Dylan zelf nooit wakker van. Al in 2011 moedigde hij iedereen aan om zijn eigen boek over hem neer te krabbelen: ‘You never know, somebody might have a great book in them.’

Uitgever in ruste Wouter van Oorschot voegt met Dylan en wij zonder Amerika zijn ‘gekrabbel’ aan de boekenrij over de kunstenaar toe. Het is geschreven voor mensen die onvermijdelijk van de Amerikaan gehoord hebben maar zich nooit in zijn werk hebben verdiept en die, nadat hem in 2016 zelfs de Nobelprijs voor de Literatuur werd toegekend, nu toch wel eens willen weten ‘wat dat toch is met die Dylan’.

Van Oorschot, die omstreeks 1990 al voor toekenning van die prijs pleitte, maakte er een even persoonlijk als meeslepend verhaal van, waarbij hij Dylan niet spaart en uitgesproken meningen niet schuwt. Vast staat alvast dit: de kern van Dylans werk is niet per se Amerikaans, hij heeft zich losgezongen van zijn geboorteland.

Wouter van Oorschot, naar keuze roze, blanke of witte babyboomer, werd in 1952 geboren boven de literaire uitgeverij van zijn ouders. Na hun beider dood zette hij haar voort van 1987 tot 2015. In 2004 publiceerde hij de vertelling Verkleed als mens, met als hoofdthema het rampzalig verlopen gezinsleven na de zelfmoord van zijn oudere broer in 1963. Kort daarna hoorde hij, als jochie van twaalf, Bob Dylan voor het eerst en nam hem aan als plastic broer. Dylan en wij zonder Amerika is hiervan de neerslag.