Leven en dood op zee

Tijdens de jaren die beide wereldoorlogen voorafgingen, zorgden toenemende internationale spanningen telkens voor de opbouw van de strijdkrachten bij de westerse grootmachten.

En over één zaak was men het daarbij tweemaal roerend eens: bij een eventueel gewapend conflict zouden onderzeeërs slechts een zeer beperkte bijrol kunnen spelen. Grote investeringen in dergelijke schepen waren dus absoluut niet noodzakelijk. Tijdens het interbellum werden de Amerikaanse submarine captains zelfs enkel voor verkenningsopdrachten opgeleid. Onderzeeërs werden niet eens als echte oorlogsschepen beschouwd. Al vrij snel na het uitbreken van de vijandelijkheden bleek dat echter zowel in 1914 als in 1940 een grove misvatting. Vooral de Duitse U-boten speelden in beide wereldoorlogen een sleutelrol.

Waarom? Hoe werd deze moordende strijd gevoerd? Welke tactieken wendde men aan en hoe evolueerden deze naarmate de oorlogen vorderden? Hoe bracht men schepen tot zinken? Welke types U-boten vertrokken op patrouille? Hoe zag de werving en de opleiding van de U-bootbemanningen eruit? Kon men nog ontsnappen uit een gezonken U-boot? Hoe werden dieptebommen ingezet? Wie was de jager en wie was de prooi? Hoe leefden de U-bootbemanningen en hoe kwamen ze om?