De kunstenaar Herman van Hoogdalem werkte met Gijs Wanders aan een serie portretten van dementerenden en hun geliefden. Van Hoogdalem schilderde de wanhoop, het lijden, de pijn, de onzekerheid, de leegte, de onthechting, de berusting en al wat niet in woorden te vangen is. Wanders sprak met familie van de geportretteerden. In de gesprekken staat de relatie tussen familie en dementerende centraal.