De toepassing van klinisch redeneren / druk 1

Tijdens de opleiding tot verzorgende en verpleegkundige is het methodisch werken, dat ook wel klinisch redeneren genoemd wordt, een belangrijk en steeds terugkerend onderdeel. Dat is ook logisch, omdat je klinisch redeneren in de dagelijkse praktijk als beroepsbeoefenaar eigenlijk altijd, bewust of onbewust, gebruikt. Je wordt doorlopend geconfronteerd met vragen rondom de zorg. De wijze waarop je die vragen stelt en naar antwoorden zoekt is het stapsgewijze proces van klinisch redeneren. Naarmate je meer ervaring opdoet, zul je merken dat de stappen van het klinisch redeneren steeds vanzelfsprekender worden.

Klinisch redeneren is niet alleen maar het afnemen van een anamnese of het schrijven van een verpleegplan. Het is een denkwijze en keuzeproces waarin logisch redeneren, intuïtie en de toetsing daarvan samenkomen. Daarbij ga je zoveel mogelijk uit van het zogenoemde evidence based handelen. Dit houdt in dat je gebruikmaakt van onderzoek en de laatste inzichten betreffende een diagnose, resultaat of interventie, en deze toepast in de praktijk.

Klinisch redeneren is geen kwestie van talent, je kunt het oefenen en leren. Dat wordt dan ook van je gevraagd tijdens de opleiding en in de serie Zorggericht. Soms vind je in de boeken een hele leertaak die over (een onderdeel van) klinisch redeneren gaat, en ook zul je opdrachten vinden die verweven zijn met de casus. In de praktijk gebruik je klinisch redeneren als hulpmiddel in de verzorging of verpleging van een zorgvrager, en niet als iets wat apart staat.