Na lang aarzelen besluit succesvol scenarioschrijver Ger Beukenkamp zich te wagen aan memoires. Dit keer voor de beroemde scenarist geen politicus, kunstenaar of koninklijke hoogheid in de hoofdrol, maar hijzelf.
Nicolien Mizee bood hulp aan. Zij dicteerde Beukenkamp de beginzin van elk hoofdstuk. Zo ontstond Dora’s dankbaarheid: de behoedzame memoires van een toeschouwer. Beukenkamp volgt geen strak chronologisch tijdpad. Het leven van moeder Dora is slechts een dunne rode draad. De wereld begint bij de Peperstraat en details zijn mooier dan mythologieën.
Beukenkamp slaat zijpaden in, maakt omwegen, vertelt verhalen, en hangt ondanks zichzelf de leermeester uit. Dora’s dankbaarheid gaat over illegale medische experimenten, een ontmoeting met John Travolta, de schoonheid van conflicten, de angsten der Oranjes, een vergeten razzia in Amsterdam Noord, verlangen naar stilstand en seks als warme maaltijd.